Μάθημα δημοκρατίας τα Αρχαία Ελληνικά
Σε πρόσφατη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύεται ολοσέλιδο άρθρο του δημοσιογράφου και αρχαιογνώστη Konrad Adam, ο οποίος αναφέρει ότι στα πλαίσια ορισμένων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που επιχειρούνται σε αρκετά γερμανικά κρατίδια, πρέπει να ενισχυθεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα γερμανικά σχολεία. Κύριο επιχείρημά του είναι ότι τα αρχαία ελληνικά ακονίζουν το δημοκρατικό φρόνημα και την πολιτική συνείδηση των παιδιών σε μια κοινωνία καταναλωτική που την χαρακτηρίζει η πνευματική νωθρότητα.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ποτέ ένας αρχαίος συγγραφέας δε μεταδίδει ένα μόνο μήνυμα, ένα δόγμα ή ένα πρόγραμμα. Συνήθως πρόκειται για δύο ή και περισσότερες αρχές που αντιτίθενται μεταξύ τους και προσπαθεί η μια να επιβληθεί στην άλλη: Ο Κρέων και η Αντιγόνη, ο Ιάσων και η Μήδεια, ο Σωκράτης και ο Καλλικλής, ο Έρως και το Νείκος. Πάντα η πάλη ενός λόγου και ενός αντίλογου, αυτή η πάλη που έφτασε στην τελειότητά της με τους σοφιστές…»
Στη συνέχεια ο κ. Adam θυμίζει στους αναγνώστες του ότι «ο τελευταίος γερμανός αυτοκράτορας ήθελε τα γερμανικά σχολεία να βγάζουν νέους Γερμανούς και όχι Έλληνες και Ρωμαίους. Ορθά ο αυτοκράτορας δεν ήθελε τα αρχαία, αφού γνώριζε ότι μόνο την τυφλή υπακοή στον ανώτατο άρχοντα δεν θα ενστάλαζαν στην ψυχή των παιδιών. Ο φόβος του δεν ήταν μήπως οι γερμανοί μαθητές διδαχτούν κάτι περιττό γι αυτούς, αλλά μήπως μάθουν κάτι περιττό γι αυτόν, μήπως μάθουν να αντιδρούν, να αντιστέκονται, να εξεγείρονται».
«Η ελληνική λογοτεχνία, συνεχίζει το άρθρο, βρίθει από τέτοιους αυτόνομους ανθρώπους. Ας αφήσουμε την Αντιγόνη και τους επώνυμους. Ο Πλούταρχος μας διασώζει την περίπτωση ενός ανώνυμου. Όταν ο στρατηγός Μιλτιάδης ζήτησε από το δήμο των Αθηναίων να του χαρίσουν έναν τιμητικό στέφανο, αυτός ο ανώνυμος αντιτάχθηκε με το επιχείρημα ότι, απ όσο ήξερε, στο Μαραθώνα ο Μιλτιάδης δεν είχε πολεμήσει μόνος του. Αν στο μέλλον πολεμούσε κατά των Περσών μονάχος και τους νικούσε, τότε μπορούσε να υποβάλει πάλι το αίτημά του στο δήμο. Μακάρι να είχαμε τέτοιους πολίτες σήμερα. Όχι να δέχονται τα πάντα, αλλά να υποβάλλουν ενστάσεις».
Τα αρχαία ελληνικά, λοιπόν, μας βοηθούν όχι απλώς να θυμηθούμε τις απαρχές της δημοκρατίας, αλλά, όπως σχολιάζει και ο συνεργάτης της Deutsche Welle Σπύρος Μοσκόβου, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της δημοκρατίας σήμερα.
Το πιο πάνω δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung μας θυμίζει και ένα άλλο δημοσίευμα της αυστριακής εφημερίδας Neue Presse (Βιέννη, 10/8/2004), σύμφωνα με το οποίο ιατροί επιστήμονες κατέληξαν στο παράξενο αλλά και πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι η απαγγελία των ομηρικών επών επιδρά θετικά στην κυκλοφορία του αίματος, αφού με το ρυθμό που επιβάλλει η απαγγελία του δακτυλικού εξάμετρου συντονίζονται οι λειτουργίες της καρδίας και της αναπνοής, με αποτέλεσμα να πέφτει η πίεση του αίματος!
Σήμερα διερωτάται κανείς ποια θέση, για να μην πούμε ποια τύχη, έχουν τα αρχαία ελληνικά στο σύνολο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που τελευταία, ομολογουμένως, επιχειρείται με περισσότερη προσοχή και υπευθυνότητα. Τι προνοούν για τα αρχαία ελληνικά τα αναλυτικά προγράμματα που ετοιμάζονται από τις ειδικές επιτροπές; Πόσο λαμβάνεται υπόψη η διαχρονική τους αξία; Θα συνεχίσουμε να μη βλέπουμε και να μην κατανοούμε αυτό που βλέπουν και κατανοούν οι ξένοι όσον αφορά τα αρχαία ελληνικά; Η αρχαία ελληνική γραμματεία είναι γεμάτη από παραδείγματα που βοηθούν το σύγχρονο άνθρωπο να κατανοήσει ότι η διατύπωση μιας θέσης, οδηγεί στην αντίθεση και ότι στη συνέχεια και τα δυο μαζί οδηγούν στη σύνθεση. Ή ότι ο λόγος οδηγεί στον αντίλογο με κατάληξη το διάλογο που είναι και το μόνο μέσο να βρεθεί συναινετική λύση για οποιοδήποτε πρόβλημα. Θα περιοριστεί και πάλιν η διδασκαλία του μαθήματος των αρχαίων ελληνικών σε εκείνους τους λίγους μαθητές που θα «τολμήσουν» να το επιλέξουν; Ας προβληματιστούν περισσότερο οι επικεφαλής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και ας δώσουν επιτέλους στα αρχαία ελληνικά τη θέση που τους αξίζει στην εκπαίδευση των παιδιών μας. Και ας μη κρυβόμαστε πίσω από τον μέχρι σήμερα λανθασμένο ίσως τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος, γιατί αυτό αποτελεί ένα άλλο ξεχωριστό κεφάλαιο.
* του Χρίστου Παντελίδη φιλόλογου, τ. Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης
Στης φυλακής τα σίδερα ο Παναγιώτης Τόκος!
Όπως έγινε πρόσφατα γνωστό, ο Τόκος μετέβη το περασμένο Σάββατο σε γήπεδο ποδοσφαίρου της Αν. Θεσσαλονίκης, προκειμένου να φωτογραφίσει ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου, στην οποία συμμετείχε ο ανήλικος.
Τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της αξιόποινης πράξης του 50χρονου παραγωγού περιέγραψε ενώπιον των δικαστών αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος ειδοποίησε τις αστυνομικές Αρχές για το συμβάν.
«Χάιδευε τα γεννητικά όργανα και τα οπίσθια του παιδιού και φιλούσε τον λαιμό του». Από την πλευρά του, ο Παναγιώτης Τόκος, ο οποίος υπέπεσε σε αντιφάσεις κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ζήτησε συγγνώμη και τόνισε ότι ήταν «λάθος της στιγμής».
Μετά την ετυμηγορία του δικαστηρίου, που τον έκρινε ένοχο για τις πράξεις της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας και της πρόσκλησης σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις, ο 50χρονος άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος.
Ρόδα, τσάντα και κοπάνα! (πατήστε εδώ)
Καπνιστές τα παιδιά των καπνιστών
Όταν το παιδί βλέπει το γονιό του να καπνίζει, έχει 90% περισσότερες πιθανότητες να γίνει κι αυτό καπνιστής και κατά μέσο όρο θα ζήσει 10 χρόνια λιγότερα από κάποιον συνομήλικό του που δεν καπνίζει. Μάλιστα, ο ρόλος της μητέρας καπνίστρια είναι καταλυτικός.
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη έρευνα που αφορά στο παθητικό κάπνισμα και τα παιδιά και έγινε από το Royal College of Physicians της Βρετανίας για λογαριασμό της υπουργείου Υγείας της χώρας και προκειμένου να καθοριστούν νέοι κανόνες για το παθητικό κάπνισμα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα παιδιά που ζουν σε οικογένειες καπνιζόντων εκτίθενται τρεις φορές περισσότερο στο παθητικό κάπνισμα εάν ο πατέρας είναι αυτός που καπνίζει , πάνω από έξι φορές περισσότερο εάν η μητέρα είναι καπνίστρια και σχεδόν εννέα φορές περισσότερο εάν και οι δύο γονείς καπνίζουν.
Οι επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών από το παθητικό κάπνισμα σε περίοδο που τα ζωτικά όργανα αναπτύσσονται, μπορεί να αυξήσει δραματικά την πιθανότητα ανάπτυξης δύσπνοιας κατά 77%, μέσης ωτίτιδας κατά 35%, ενώ διπλασιάζει τον κίνδυνο βακτηριακής μηνιγγίτιδας. Επιπλέον, όταν ένα παιδί έχει γονείς καπνιστές και στην ενήλικο ζωή του καπνίσει, έχει δραματικά αυξημένες πιθανότητες εκδήλωσης θανατηφόρων ασθενειών, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος κ.ά.
Πάντως, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι είναι επιτακτικό να μην καπνίζουν οι γονείς, αλλά εφόσον δεν έχουν τη δύναμη να τα καταφέρουν, τότε καλό θα είναι να καπνίζουν κρυφά από τα παιδιά τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)